کعبه

ای که به کعبه میروی‌

ترسم که خطا میروی

کعبه مقصود در تو

و تو خوشحال که میروی

پیچ زلف‌ یار در دستت

تو پی حض کجا میروی

کاسه وجودت چنان تنگ

که به اشاره‌‌‌ای سر میروی

کنار ساحل دریا نشسته

ولی به درونش نمیروی

ز دیدن طلیعه صبح غافل

پی آب تا ماه‌ میروی

دوست خانه دیوار به دیوار

چرا راه دور میروی

جهان بیابان است و زندگی شن

گر تقلا کنی، فرو میروی